[Administrator]

Parafina jako węglowodór nienasycony jest otrzymywana w procesie destylacji frakcjonowanej ropy naftowej.
Parafina musi wykazywać pewną plastyczność, dlatego łączy się parafinę stałą z płynną w proporcji 20 kg parafiny stałej i 1 litr ; " parafiny płynnej.
W celach leczniczych stosuje się parafinę stałą chemicznie czystą, dla której temperatura topnienia wynosi 42-45°C. Parafina zastygając przechodzi w stan stały. Jej cechą charakterystyczną jest duża pojemność cieplna i małe przewodnictwo, co pozwala jej długo utrzymywać ciepło.
W trakcie stosowania okładów parafinowych, ciepło przenika głęboko do tkanek,
podwyższając w znacznym stopniu ich temperaturę.
Zabiegi parafinowe można wykonywać w różnych modyfikacjach.
Najczęściej stosuje się zawijanie parafinowe w postaci plastrów o grubości 2-2,5 cm.
Mogą to być pędzlowania, okłady lub bezpośrednie kąpiele kończyn (tak zwane "rękawice"
lub "skarpety"), a także maseczki, jak w przypadku porażenia nerwu twarzowego.
Czas zabiegu powinien trwać 30-45 minut, przeciętnie 30, nie mniej jednak niż 20 minut.
Dłuższe trzymanie okładu z parafiny jest bezcelowe, ze względu na wystudzenie masy
parafinowej.
W trakcie ochładzania się masy parafinowej, pojawia się pewien element mechaniczny. Otóż, bardzo pozytywnym zjawiskiem jest fakt zmniejszania swej objętości, co w rezultacie daje efekt wywierania ucisku na rozgrzane tkanki. Dochodzi wówczas do łatwego przekazywania ciepła, a jednocześnie zapobiega przegrzaniu ogólnemu. Zabiegi te ułatwiają krążenie w naczyniach skóry, wzmagają procesy utleniania oraz ułatwiają resorbcję i wydalanie z tkanek toksycznych produktów procesu zapalnego. Seria zabiegów parafinowych zlecanych jednorazowo w liczbie 10-20, powinna być powtarzana nie częściej niż raz na pół roku. Nadużywanie jest bowiem przyczyną odwapnienia kości, dlatego należy unikać stosowania parafinoterapii u dzieci i osób w podeszłym wieku lub ze stwierdzoną osteoporozą.
Po 20-30 okładach stosowanych codziennie, należy dokonać co najmniej kilkutygodniowej przerwy.
Po zawijaniu nie wolno wychładzać przegrzanych części ciała przez 2-3 godziny. Obowiązują ogólne wskazania i przeciwwskazania do leczenia ciepłem, przy czym przyjmuje się, że głównymi wskazaniami do stosowania parafinoterapii są:
-przykurcze stawów; -blizny;
-zrosty pooperacyjne;
-urazy więzadeł i torebek stawowych (nie wcześniej niż 2 tygodnie po urazie); -niektóre porażenie nerwów obwodowych; -schorzenia stawów o różnej etiologii;
-zmiany zwyrodnieniowe i zniekształcające w stawach (bez odwapnień);
-RZS i ZZSK;
-wysiękowe zapalenie opłucnej i dychawica oskrzelowa;
-jako przygotowanie do ćwiczeń.
Do przeciwwskazań dodatkowo należą:
-odwapnienia - osteoporoza; -czynna gruźlica;
-ubytki i owrzodzenia skóry, wypryski; -ostre stany chorobowe; -świeże blizny;
-zespół Sudecka;
-obrzęki i zaburzenia czucia
-choroby serca
-choroby naczyń krwionośnych
-na części ciała, które bezpośrednio przed zabiegiem były wychłodzone oraz na wilgotną skórę, aby nie spowodować oparzenia.
- hemofilia,
- miażdżyca,
- nadciśnienie tętnicze,
- choroby nowotworowe,
- żylaki,
- zmiany troficzne skóry,
- świeże wynaczynienia,