Administrator - 2008-11-17, 21:19 Temat postu: Parafinoterapia Parafina jako węglowodór nienasycony jest otrzymywana w procesie destylacji frakcjonowanej ropy naftowej. Parafina musi wykazywać pewną plastyczność, dlatego łączy się parafinę stałą z płynną w proporcji 20 kg parafiny stałej i 1 litr ; " parafiny płynnej. W celach leczniczych stosuje się parafinę stałą chemicznie czystą, dla której temperatura topnienia wynosi 42-45°C. Parafina zastygając przechodzi w stan stały. Jej cechą charakterystyczną jest duża pojemność cieplna i małe przewodnictwo, co pozwala jej długo utrzymywać ciepło. W trakcie stosowania okładów parafinowych, ciepło przenika głęboko do tkanek, podwyższając w znacznym stopniu ich temperaturę. Zabiegi parafinowe można wykonywać w różnych modyfikacjach. Najczęściej stosuje się zawijanie parafinowe w postaci plastrów o grubości 2-2,5 cm. Mogą to być pędzlowania, okłady lub bezpośrednie kąpiele kończyn (tak zwane "rękawice" lub "skarpety"), a także maseczki, jak w przypadku porażenia nerwu twarzowego. Czas zabiegu powinien trwać 30-45 minut, przeciętnie 30, nie mniej jednak niż 20 minut. Dłuższe trzymanie okładu z parafiny jest bezcelowe, ze względu na wystudzenie masy parafinowej. W trakcie ochładzania się masy parafinowej, pojawia się pewien element mechaniczny. Otóż, bardzo pozytywnym zjawiskiem jest fakt zmniejszania swej objętości, co w rezultacie daje efekt wywierania ucisku na rozgrzane tkanki. Dochodzi wówczas do łatwego przekazywania ciepła, a jednocześnie zapobiega przegrzaniu ogólnemu. Zabiegi te ułatwiają krążenie w naczyniach skóry, wzmagają procesy utleniania oraz ułatwiają resorbcję i wydalanie z tkanek toksycznych produktów procesu zapalnego. Seria zabiegów parafinowych zlecanych jednorazowo w liczbie 10-20, powinna być powtarzana nie częściej niż raz na pół roku. Nadużywanie jest bowiem przyczyną odwapnienia kości, dlatego należy unikać stosowania parafinoterapii u dzieci i osób w podeszłym wieku lub ze stwierdzoną osteoporozą. Po 20-30 okładach stosowanych codziennie, należy dokonać co najmniej kilkutygodniowej przerwy. Po zawijaniu nie wolno wychładzać przegrzanych części ciała przez 2-3 godziny. Obowiązują ogólne wskazania i przeciwwskazania do leczenia ciepłem, przy czym przyjmuje się, że głównymi wskazaniami do stosowania parafinoterapii są: -przykurcze stawów; -blizny; -zrosty pooperacyjne; -urazy więzadeł i torebek stawowych (nie wcześniej niż 2 tygodnie po urazie); -niektóre porażenie nerwów obwodowych; -schorzenia stawów o różnej etiologii; -zmiany zwyrodnieniowe i zniekształcające w stawach (bez odwapnień); -RZS i ZZSK; -wysiękowe zapalenie opłucnej i dychawica oskrzelowa; -jako przygotowanie do ćwiczeń. Do przeciwwskazań dodatkowo należą: -odwapnienia - osteoporoza; -czynna gruźlica; -ubytki i owrzodzenia skóry, wypryski; -ostre stany chorobowe; -świeże blizny; -zespół Sudecka; -obrzęki i zaburzenia czucia -choroby serca -choroby naczyń krwionośnych -na części ciała, które bezpośrednio przed zabiegiem były wychłodzone oraz na wilgotną skórę, aby nie spowodować oparzenia. - hemofilia, - miażdżyca, - nadciśnienie tętnicze, - choroby nowotworowe, - żylaki, - zmiany troficzne skóry, - świeże wynaczynienia, |
||||||
